Szczecińska Odzieżówka

„Do historii należą już dni, w których wśród ruin, zgliszcz i ogromnych spustoszeń zaczynało się w wyzwolonym Szczecinie budzić i kształtować nowe, polskie życie. W mieście nie było energii elektrycznej, gazu i wody. Zniszczone były mosty i wiadukty, teatry i kina, zdewastowane zakłady przemysłowe i opustoszałe budynki szkolne.
W takich warunkach zaczynała się odbudowa miasta. Trudne to były lata, ale większy od trudu był entuzjazm i ofiarność ludzi przywracających mu życie.”
[mgr W. Stankiewicz]

W 1945 roku zakończyła się II wojna światowa. Niestety wszystko dookoła było zdewastowane. Trzeba było tworzyć wszystko od nowa co było bardzo ciężkie, ponieważ ludzie nie mogli otrząsnąć się po tragedii w której stracili cały swój dobytek jak i najbliższych. Był to okres trudnej i ofiarnej pracy nad odbudową Szczecina i umocnieniem polskości na Pomorzu Zachodnim. Dla szkoły to okres wytężonej pracy całego zespołu pedagogicznego. W tym czasie bowiem szkoła przechodziła wiele reorganizacji i zmian, które nie zawsze wiodły ku lepszemu.

Zapoczątkowaniem działalności naszej szkoły było zorganizowanie 1 IX 1946 roku jednej klasy gimnazjum krawieckiego przy Dokształcającej Publicznej Średniej Szkole Zawodowej, którą miesiąc później przekształcono w Publiczną Zawodową Szkołę Krawiecką (mieściła się przy Placu Kilińskiego).

W 1947 Ministerstwo zatwierdziło istniejącą szkołę, zmieniając jej nazwę na Państwowe Gimnazjum Krawiecki Żeńskie w Szczecinie. Szkołę zlokalizowano w budynku Szkoły Handlowej przy ulicy Unisławy. Gimnazjum miało dwie klasy (specjalność: krawiectwo lekkie). Warsztatów szkoła nie miała. Lokal był całkowicie zniszczony. Uczennice uczyły się szycia wyłącznie na swoich materiałach.

Dziewczęta z Państwowego Gimnazjum Krawieckiego żeńskiego w Szczecinie. To od nich zaczął się bieg historii naszej szkoły

Przełom nastąpił w sierpniu 1948 roku, kiedy to ofiarna praca członków Komitetu Rodzicielskiego, Grona Pedagogicznego i osobiście dyrektora spowodowała, że szkołę odremontowano. Uruchomiono centralne ogrzewanie, w pomieszczeniach piwnicznych urządzono świetlicę i stołówkę oraz zakupiono sprzęt i pomoce szkolne. Brakowało jednak dalej sprzętu maszynowego. Otworzono dodatkowo jeszcze jedną klasę o tej samej specjalności. Szkoła nie mogła liczyć na pieniądze z miasta, ponieważ w czasach powojennych ciężko było o każdy grosz. Nauczyciele i uczniowie musieli więc liczyć wyłącznie na siebie i wierzyć we własne siły.

Jedna z imprez szkolnych, na których dziewczęta śpiewały w wykonanych przez siebie strojach

Przez kolejne miesiące zdobywano sprzęt, dochodziły nowe specjalności tj. krawiectwo damskie ciężkie, krawiectwo męskie, bieliźniarstwo i kuśnierstwo, a na początku 1949 roku otworzona została biblioteka oraz warsztaty szkolne. Placówkę zaczęły opuszczać pierwsze absolwentki, które znajdowały pracę w rozwijającym się przemyśle Szczecińskim.

Kadrze nauczycielskiej, która powoli się ustabilizował, sen z powiek spędzał fakt, iż ciągle nie było własnego obiektu oraz sali gimnastycznej.

Rok 1986 – Szkoła ma już 40 lat!

1 września 1949 roku szkołę objął Centralny Urząd Szkolenia Zawodowego w Warszawie. Otwarto Państwowe Liceum Odzieżowe I Stopnia.

Na przełomie roku 1950/51 szkoła rozwinęła się na tyle, że posiadała własny fundusz warsztatowy, sprzęt warsztatowy, pomoce naukowe i urządzenia szkolne. Nie zapomniano o zajęciach poza lekcyjnych, funkcjonowały m.in. chór, zespół taneczny oraz specjalna pomoc dla opóźnionych w nauce uczniów. Organizowano także kolonie, a po kilku miesiącach można było także skorzystać z usług lekarza. Zaczęto także organizować pierwsze pokazy mody w Klubie „13 Muz”. Szkoła się rozwijała i po długich staraniach zdobyła nowe lokum: przydzielono nam część budynku Zakładu Doskonalenia Rzemiosła od strony ulicy Janosika.

W 1950 roku szkoła znowu zmieniła władze nadrzędne, przechodząc pod zarząd Dyrekcji Okręgowej Szkolenia Zawodowego. Następuje likwidacja dotychczasowej szkoły i powstaje dwuletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa dla potrzeb przemysłu odzieżowego. Oczywiście szkolnictwo idzie do przodu, coraz to nowsze gabinety umilają przebywanie w placówce. Sprzęty do warsztatów, a nawet dentysta, dodawał atrakcyjności rozwijającej się i

coraz bardziej cieszącej się zaufaniem szkole.

Od roku 1967 roku szkoła nosi nazwę Technikum i Zasadnicza Szkoła Odzieżowa. Ciągle sprzęt przechodził modernizację, Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej widząc starania, jakie zostały włożone w wybudowanie boiska, zrefundował część kwoty . Od tamtej pory uczniowie mieli do dyspozycji wspaniały plac do ćwiczeń fizycznych. Powstawały coraz to nowsze kółka zainteresowań, warsztaty, zajęcia pozalekcyjne.

Jedna z lekcji, tzw. warsztatów, w Zasadniczej szkole Odzieżowej

W takich warunkach musiały wyrosnąć i sławy. Przykładem może być była absolwentka szkoły – Katarzyna Nosowska, znana aktualnie jako wokalistka rockowego zespołu HEY. Drugim przykładem może być Agata Kulesza, która dzisiaj jest znaną aktorką, uwielbianą przez widzów za rolę Danusi w „Pensjonacie Pod Różą”.

Lecz, jak wiadomo, każdy absolwent był przede wszystkim doskonale wyszkolony w swoim profilu, wiele kobiet znalazło pracę w branży odzieżowej. Praca grona pedagogicznego nie poszła na marne.

Ostatnia przeprowadzka – na ul. Romera odbyła się w roku 1993 – i w tym miejscu popularna „Odzieżówka” znajduje się do dzisiaj i wchodzi w skład Zespołu Szkół nr 1 , w którym mieści się także XI Liceum Ogólnokształcące i XI Liceum Profilowane .

Budynek Zespołu Szkół nr 1 w Szczecinie – dawnej „Odzieżówki” – obecnie znajduje się przy ulicy Romera

Szkoła ciągle się ulepsza. Jest doskonałym przykładem tego, do czego może doprowadzić ludzka zawziętość, poświęcenie i motywacja. A motywacja wszystkich ludzi, którzy wzięli udział w budowie naszej szkoły, była jedna: Kształcenie młodzieży niewinnej, bezbronnej i wrażliwej na linie, barwę, kształt. Dzięki tym wszystkim ludziom wiele pokoleń mogło po wojnie wrócić do normalnego życia, realizować choćby te najmniejsze marzenia, wykazać się w różnych dziedzinach i poczuć się kimś ważnym dla drugiego człowieka, dlatego historia naszej szkoły jest niezwykle ciekawa, wzruszająca i ukazująca wkład i wielką pracę zwykłych ludzi o wielkich sercach.

Marta Soboń, Liceum Profilowane nr 11 w ZS1

Opiekun: mgr Dorota Jesiotr

W pracy wykorzystałam materiały pochodzące ze źródeł szkolnych: kronik oraz dokumentów (m.in. z 25-lecia i 50-lecia Szkoły ), które udostępniła mi pani mgr Dorota Jesiotr.