Gustav Heinrich Albert Hoffmann

Gustav Heinrich Albert Hoffmann, syn szczecińskiego kupca Heinricha Theodora Karla H., urodził się 24 VI 1812 r. Początowo nauki pobierał w prywatnym zakładzie, a od 29 IX 1825 r. uczęszczał do Królewskiego i Miejskiego Gimnazjum. Na Wielkanoc 1831 r. rozpoczął studia teologiczne w Berlinie, trwające 3,5 roku. Po powrocie do rodzinnego miasta zdał z doskonałym wynikiem oba egzaminy teologiczne (pro venia concionandi w maju 1835 r. i pro ministerio w lipcu 1837 r.) przy konsystorzu Prowincji Pomorskiej. 5 V 1838 r. zatrudniono go w charakterze kaznodziei pomocniczego w kościele św. św. Piotra i Pawła. Ordynowany został 22 maja, a wprowadzony na urząd 8 lipca tego roku. Trzy lata później otrzymał urząd drugiego kaznodziei w tym samym kościele, który pełnił do przejścia na emeryturę 1 X 1883 r. Od tego czasu drugi kaznodzieja przy kościele św. św. Piotra i Pawła miał swoją siedzibę na Drzetowie.

Podpis G. H. A. Hoffmanna




Urodzony 27 VII 1848 r. syn pastora, Hans, po ukończniu germanistyki i historii lieratury, początkowo był nauczycielem w Szczecinie, Rzymie, Słupsku, Gdańsku i Berlinie. Potem żył jako wolny pisarz, często zmieniając miejsce zamieszkania. Pisał głównie nowele („Das Gymnasium zu Stolpenburg”, „Ruhm“, „Geschichten aus Hinterpommern”. „Irrende Mutterliebe“), opowiadania („Brigitta von Wisby”, „Landsturm”, Das Sonnenland”), powieści historyczne („Iwan der Schreckliche und sein Hund“, „Der eiserne Rittmeister“, „Wider den Kurfürsten“) oraz baśnie. W latach 1884-1886 redagował „Deutsche Illustrierte Zeitung”. Od 1902 r. był generalnym sekretarzem Niemieckiej Fundacji Schillera w Weimarze, gdzie też zmarł 11 VII 1909 r.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Szczecinianie. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.