Stan wojenny i jego przebieg w Polsce

Praca konkursowa

13 grudnia 1981 roku to data ogÅ‚oszenia stanu wojennego w naszym kraju. Polska targana wieloma konfliktami wewnÄ…trz kraju zaczynaÅ‚a siÄ™ buntować przeciw panujÄ…cej wÅ‚adzy oraz przeciw panujÄ…cym warunkom życia w kraju. Nikt nie spodziewaÅ‚ siÄ™ stanu wojennego – to jak wojna domowa. Nikt nie myÅ›laÅ‚, czym bÄ™dzie ten trudny okres dla paÅ„stwa ludzi i wÅ‚adzy.
Stan wojenny został wprowadzony w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 dekretem Rady Państwa, który stanowił:
„KierujÄ…c siÄ™ potrzebÄ… zapewnienia wzmożonej ochrony podstawowych interesów paÅ„stwa i obywateli, w celu stworzenia warunków skutecznej ochrony spokoju, Å‚adu i porzÄ…dku publicznego oraz przywrócenia naruszonej dyscypliny spoÅ‚ecznej, a także majÄ…c na wzglÄ™dzie możliwoÅ›ci sprawnego funkcjonowania wÅ‚adzy i administracji paÅ„stwowej oraz gospodarki narodowej – dziaÅ‚ajÄ…c na podstawie art. 33 ust. 2 Konstytucji Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej – Rada PaÅ„stwa wprowadziÅ‚a stan wojenny.”

Tak brzmiaÅ‚a najstraszniejsza wiadomość dla ówczesnej Polski. Stan wojenny budziÅ‚ i budzić bÄ™dzie różne opinie. Z jednej strony istniaÅ‚a groźba interwencji radzieckiej, której być może zapobieżono przez użycie siÅ‚ polskich. Nie wydaje siÄ™ jednak, by gen. Jaruzelski wykorzystaÅ‚ wszystkie możliwoÅ›ci unikniÄ™cia akcji zbrojnej przeciw swojemu narodowi. CzoÅ‚gi na ulicach, godzina policyjna, odciÄ™te telefony. Stan wojenny zniszczyÅ‚ entuzjazm ludzi i ich gotowość do poÅ›wiÄ™ceÅ„ dla dobra kraju, jakie w narodzie wyzwoliÅ‚a „Solidarność”. Stan wojenny pogłębiÅ‚ spoÅ‚ecznÄ… izolacjÄ™ wÅ‚adz w spoÅ‚eczeÅ„stwie, ale nie zapobiegÅ‚ masowej frustracji, demoralizacji i poczuciu beznadziejnoÅ›ci, że nadejdzie dla naszej Polski lepsze jutro….
Ludzie cierpieli, kraj płakał, a władze partyjne zapoczątkowały aresztowania. W pierwszym okresie pacyfikacji ośrodki dla internowanych były w więzieniach. Na początku panował tam ogromny chaos, jednak szybko się go pozbyto. Brak możliwości kontaktu z najbliższymi, brak wiadomości od nich i całkowita izolacja od ukochanych powodowała bunt, a bunt niósł za sobą karę od władz: bicie, lanie zimną wodą, przypalanie, tortury psychiczne. Wielu w tamtych więzieniach pozostało, a liczni zostali kalekami fizycznie bądź psychicznie.
Wraz z rozkładem władz komunistycznych przybliżało się odzyskanie niepodległości, wolności i odbudowy zrujnowanego kraju.

Wspomnienia spisała: Inez Firlik z kl. 6 Szkoły Podstawowej nr 74 w Szczecinie.
Opiekun: Anna Witkowska.
Wspominał: Jerzy Postarenczak.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Pamiętać Szczecin. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.