Płonia / Hohenkrug – Buchholz

Zapraszam do obejrzenia dwóch przemian, które pokażą Państwu dwa magiczne miejsca przedwojennej Płoni i to, co z tych miejsc dzisiaj pozostało.

Początek XX w. był dla Hohenkrug (Struga) okresem największej świetności. Widok przedstawia drogę na Stargard, nieopodal mostu nad rzeką Płonią. Dobrze prosperująca Pomorska Fabryka Papieru Hohenkrug, zarządzana przez dyr. Brinckmanna, a niewidoczna na tej pocztówce (na początku XX w. fabryka wjazd miała od drugiej strony rzeki, a teren gdzie dzisiaj jest wjazd należał do właścicieli widocznego pierwszego po prawej stronie domu), wytwarzała papier głównie na eksport i dawała pracę blisko 60 ludziom z okolicy. Miejscowość posiadała własną pocztę i Urząd Gminy (to ten piętrowy budynek widoczny po lewej stronie ulicy), nie wspominając o lekarzu i dworcu kolejowym. W pierwszym budynku po prawej stronie ulicy, który nota bene stoi do dziś, mieścił sie sklep rodziny Trettin, a budynek widoczny jako ostatni po prawej stronie to „Hohenkruger Sommerlust”, lokal należący do Herr Hansa Lipskiego.
Druga przemiana, którą oglądamy to dzisiejsza krzyżówka w Płoni.

Buchholz był wsią, której centrum stanowił kościół i cała zabudowa była zlokalizowana wokół placu kościelnego.Pod koniec XIX w. niejaki Robert Bamberg, właściciel jednej z pięciu działających w Buchholz cegielni, wybudował duży dwupietrowy budynek, w którym na początku XX w. otworzono Bamberg`s Gasthof. Lokal stojący przy krajowej drodze nr 112, stanowił stały przystanek dla podróżnych i razem z budynkiem cegielni stanowił impuls do dalszej rozbudowy wsi. W początku lat 20-tych całą ziemię z budynkami zakupił Hans Gőtz, który był właścicielem lokalu do 1945 r. W latach 1942-1945 w budynku mieścił się XIV Standesamt Stettin-Buchholz (Urząd Dzielnicy Płonia). Budynek po wojnie nadawał się do odbudowy, lecz decyzją Rady Powiatu Gryfino, został rozebrany i na jego miejscu wybudowano pawilon handlowy, a latach póżniejszych supermarket. Budynku nie ma, ale zachowały się drzewa sadzone przez Bamberg`a i to one są jedyną pozostałością po budowli.