Ratusz Staromiejski

Po nadaniu praw miejskich Szczecinowi przez księcia Barnima I w 1243 r. wybudowany został budynek drewniany, w którym mieściła się izba ławników, sala sądowa i hala handlowa, a w piwnicach karcer. Budynek murowany powstał po 1312 r. i przypisywany jest znanemu budowniczemu H. Brunsbergowi. Ostatnia średniowieczna przebudowa ratusza miała miejsce w połowie XV w. Piwnice uzyskały sklepienia gwiaździste, a ściany bogaty wystrój w postaci ostrołukowych nisz z oknami i blendami profilowane glifowanymi wielobarwnymi cegłami. Szczyty wykonane zostały z pięciu filarów połączonych ażurowym fryzem z maswerkami i rozetami. W 1570 r. był miejscem obrad Kongresu Pokojowego kończącego wojnę pomiędzy Szwecją i Danią. Ratusz zniszczony został przez Brandenburczyków w czasie oblężenia miasta w 1677 r. Odbudowany został w stylu barokowym. W XIX w. w piwnicach urządzono magazyny i winiarnię. Władze miejskie urzędowały w tym budynku do 1879 r., wtedy siedzibę Rady Miejskiej przeniesiono do nowego ratusza (czerwonego), a stary przeznaczono na cele biurowe i magazynowe. W 1944 r. podczas alianckich bombardowań Szczecina uległ zniszczeniu wraz z całą zabudową nad Odrą. Ratusz odbudowany został po zniszczeniach wojennych w 1975 r. w stylu gotyckim z połowy XV w., a jedynie szczyt południowy i portal w formie barokowej. Obecnie mieści się tutaj Muzeum Miasta Szczecina, liczne eksponaty prezentują historię od chwili powstania osady w VIII w. do czasów współczesnych.