Torney pisze:Błonie - Błoń
Błonia - Błoni
W
żadnym wypadku! Wyraz błonie to liczba pojedyncza, rodzaj nijaki (to jedno błonie - w mianowniku). Forma archaiczna i już nieużywana. W dopełniaczu l.p.
absolutnie niedopuszczalna jest forma błoń, bo nie ma (kogo czego) tego jednego
błonia, a nie jednego (!) błoń (nawet brzmi to bez sensu).
Wyraz błonie odmienia się w liczbie pojedynczej identycznie jak wyraz
danie.
Liczba mnoga (mianownik) od czasownika błonie to błonia (a z tego, co napisałeś wynikałoby, że ten wyraz ma aż dwie formy liczby mnogiej w mianowniku, co jest jest niezgodne z prawdą). Dopełniacz w liczbie mnogiej to BŁOŃ albo BŁONI (obie formy dozwolone). Zatem napisałem ten wyraz jak najbardziej poprawnie, o czym wspominałem już w poprzednim poście, podając słownik PWN jako źródło!
Zresztą - zachęcam do lektury:
1) Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod redakcją H. Zgółkowej:
2) Słownik wyrazów kłopotliwych pod redakcją M. Bańki i M. Krajewskiej:
"Dziki to lud doświadczony w walkach na lądzie i morzu. Przyzwyczajony żyć z rabunku i grabieży. W przyrodzonej jakiejś dzikości - zawsze nieposkromiony" <--- Herbord o mieszkańcach Pomorza - XII wiek.