Na mnie napadł pierwszy nowy wątek w Sedinie. Dlatego proszę mnie traktować jak dziecko i nie krzyczeć jeśli coś sknocę.

Przeszukując Forum, nigdzie nie trafiłem na zainteresowanie kogokolwiek jednym obiektem w praktyce widocznym przy każdym przejeździe przez skrzyżowanie ulic Ludowej i Robotniczej. Na zdjęciu robionym z ul. Robotniczej, widoczny jest zielony placyk ogrodzony murkiem, ze słupami połączonymi ozdobnym połączeniem. I w zasadzie to jest wszystko co widoczne jest z ulicy pomimo, że są tam dwa kominy, wejścia do pomieszczeń i wyjście awaryjne „ślepe” (ze schodami ale zalane betonem do ew. usunięcia w razie potrzeby). W tej chwili w płycie tej wykonano wentylację – choć sposób jej wykonania pozostawia wiele do życznia. Poza wejściami górnymi, w ścianie równoległej do ul. Ludowej (ale od strony Odry), istnieje wjazd dla niewielkich pojazdów np. typu „gazik”, motocykl czy coś podobnego. Obecnie jest ten wjazd nieco zamurowany i trzeba się przyjżeć ścianie (zamalowanej na biało) by odszukać jego oryginalne miejsce. Co było jego przeznaczeniem - nie wiem ale jak pamiętam, wnętrze (w latach 60-tych) kiedy jeszcze był wykorzystywany niemal zgodnie z przeznaczeniem wyglądało następująco. Podzielony był na dwie części o różnym zastosowaniu:
- część garażową z wjazdem z poziomu gruntu
- część roboczą dla osób w wejściem przez garaż z którego było przejście do części osobowej.
- z poziomu trawnika (u góry) znajdowały się dwa wejścia po schodach. Ciekawostką jest, że wejścia te w ogóle nie były zabezpieczone barjerkami - stąd w ogóle ich nie widać od strony ulicy tym bardziej, że podest schodów obniżony jest w stosunku do trawnika o jeden stopień.
Każda z części ogrzewana była oddzielną kotłownią a ciepłe powietrze z wymienników ciepła, rozprowadzane było kanałami po wszystkich pomieszczeniach. Było jednocześnie tak ciche, że w ogóle się nie słyszało pracy wentylatorów.
Oczywiście wszystkie drzwi (nawet w przejściach wewnętrznych między częściami) były hermetyczne.

Ciekawe też było pomieszczenie określone jako „reżyserka”. W ścianie między nim a sąsiednim pomieszczeniem wykonano okno o wym. ok. 2 x 4 m. z grubego szkła tak, że np. rozmowy z tego pomieszczenia nie zakłócały rozmów w pomieszczeniu przyległym.
Mogło więc służyć albo obsłudze jakichś zebrań albo też nadzorowi np. nad statkami, samolotami czy innym drastwem którego rozmieszczenie przedstawiane było w dużym pomieszczeniu.

Jednocześnie nie było widać jakiegokolwiek sprzętu radiowego czy grubych kabli telefonicznych.

Co więc to było? Może ktoś wie.

Jednocześnie zastrzeżenie. Wymiary pomieszczeń mogą być różne od oryginału. W końcu jak pisałem pamięć przez ponad 50 lat, nie przetrzyma aż tak dokładnie drobnych szczegółów.
Pamiętam natomiast gdzie mieszkałem w latach 1949 – 2001.
Na skanie zdjęcia zrobionego prawdopodobnie z burty statku stojącego na nabrzeżu „OKO” (gałęzie poniżej aparatu) widać nie tylko mój pokój w pierwszym budynku od dołu na ul. Grzymińskiej, ale nawet budynek przy Robotniczej 1 (mieszkał tam mój kolega) a także jakiś podest który był przewożony przyczepą i na jakiś czas pozostawiony na placu przed Domem Rybaka.
Jeśli wykroczeniem jest że skopiowałem ten skan to przepraszam ale jak pisałem jestem na razie w tym bardziej ciemny jak patelnia od spodu.

Kiedyś w Kurierze , był artykuł na temat tego placyku przy ul. Ludowej, że w czasie wojny był tam tymczasowy szpital polowy, dla ofiar alianckich nalotów, ale czy to prawda , nie wiem .

Na szpital z planu toto nie wygląda..

To jest raczej skrzyżowanie Robotniczej z Dębogórską, nie Ludową .

Nie potrafię powiedzieć, co było tutaj po wojnie, natomiast przedtem teren wraz z zabudowaniami należał do Pommersche Landwirtschaftliche Hauptgenossenschaft, założonej 11 II 1895 r. z siedzibą w Szczecinie. Jak można przeczytać w "Monitorze Polskim" z 21 IV 1949 r. była to "spółdzielnia skupu artykułów rolniczych i ziemiopłodów", zajmująca się też przeładunkiem i składowaniem zboża.

Nie. Szpital (jako stały) to to nie był. Chorzy musielby leżać w garażu bo przejście do dalszych pomieszczeń było wąskie. Ale szpital polowy to mógłby. W końcu było tam ciepło i deszcz na głowy nie padał.

Natomiast spółdzielnia zajmująca się transportem płodów rolnych to możliwe - ale nie w bunkrze. Obszukałem mapy tego terenu - w żadnym planie (nawet na mapce parafii) ten teren nie jest pokazywany jako zabudowany.
We wspomnianej mapce parafii podane są wszystkie numery budynków a ten jest pominięty. A więc raczej militarny.
Jeśli natomiast chodzi o ulice (obecnie) to jest to skrzyżowanie ulic: Ludowa - Robotnicza i Dębogórska (co widać na zdjęciu) ale mieszkając tam - nigdy o tej ostatniej nie pamiętaliśmy. Przepraszam za jej pominięcie.
Jednak położenie placu jest na ulicy Ludowej, przed Dębogórską co widać na perwszym zdjęciu.

A jeśli chodzi o jego wykorzystanie po wojnie.
Był w dyspozycji Stoczni Remontowej, która wpuściła nas jako harcerzyków z dwóch drużyn (motorowej i żeglarskiej) jako użytkowników. Stąd mieliśmy koks, palacza, prąd i resztę by go użytkować (łącznie z motorówka która stała w basenie Stoczni). Kiedy się to wszystko rozwaliło, weszła jakaś firma skłądująca jakieś towary, potem skup złomu a co teraz jest to nie wiem. Ale użytkowane jest bo nawet dym z komina garażowego leci.

Jeśli natomiast chodzi o teren spółdzielni to jak pamiętam z dawnych lat (zamieszkałem tam 49 roku jako niemal czteroletni łepek) stającą w basenie barkę z umieszczonym na niej, przenośnikiem taśmowym (nawe pas na nim był) służącym do przenszenia towaru przez kanał do następnego przenośnika, idącego kanałem aż do Odry i stojących tam barek. I transport wodny się opłacał. Dziwne.

Randrzej_46 pisze:Jednak położenie placu jest na ulicy Ludowej, przed Dębogórską co widać na perwszym zdjęciu.

Tu leży pies pogrzebany - oznakowanie ulicy jest błędne. Ul. Ludowa kończy się na wysokości ul. Głowickiej (co widać dobrze na planie miasta), nieco bardziej na północ, niż przed 1945 r.

I dobrze jej tak że kończy się na wysokości ul. Głowickiej podobnie, jak fakt zamieszkiwania od lat w jej okolicy nie świadczy o tymm, że ja wiem lepiej gdzie Ludowa się kończy. Ważne że obiekt tam jest, djabli wiedza do czego służył i co faktycznie tam było przed 1945 rokiem.
Zgadzamy się?

babajack pisze:Kiedyś w Kurierze , był artykuł na temat tego placyku przy ul. Ludowej, że w czasie wojny był tam tymczasowy szpital polowy, dla ofiar alianckich nalotów, ale czy to prawda , nie wiem .

Przeszukałem swoje archiwum i znalazłem ten artykuł, a właściwie kolejny na ten temat, jak wynika z treści (z serii Podziemny Szczecin, odc. 75). Autor p. J. Grażewicz, który ma specyficzny styl pisania. zamieszcza tam plan, który został oceniony na pochodzący z ok. 1935. Istnieje plan 1:5000 z 1930 roku z poprawkami z lipca 1938 (1938_kw. 111_Züllchow; 1:5000), z podobnym układem zabudowy. Jedyna różnica to taka, że budynek w artykule zaznaczony strzałką oraz usytuowany poniżej równoległy do niego i sięgający do basenu portowego na planie z 1938 nie jest zakreskowany. Niestety nie mogę go opublikować. Na innych planach, ale już 1:25000, też z 1938 (tu załączam fragment ze znalezionego w sieci przedruku amerykańskiego), też nie widzę zmian w stosunku do planu z artykułu. Jedyny problem, to nie wiem, czy artykuł będzie czytelny. Niestety nie wiem, jak to się powiększa.

Najpierw łapką na artykuł i klik, potem klawiszami ctrl + (plus) , pomniejszamy ctrl - (minus), taki stary sposób na jeszcze starsze komputery.

Randrzej_46 pisze:I dobrze jej tak że kończy się na wysokości ul. Głowickiej podobnie, jak fakt zamieszkiwania od lat w jej okolicy nie świadczy o tymm, że ja wiem lepiej gdzie Ludowa się kończy. Ważne że obiekt tam jest, djabli wiedza do czego służył i co faktycznie tam było przed 1945 rokiem.
Zgadzamy się?

Zgadzamy.