Parowozy serii Br17(PKP Pk2) i Br38 (PKP Ok1)
http://sedina.pl/galeria/displayimage.p ... fullsize=1
Pk2 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu pospiesznego, produkowanego w latach 1910–1915. Na kolejach pruskich nosił oznaczenie S101, a później w DRG 1710-12. Parowóz występował w dwóch odmianach:
S101 bauart 1911 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1911 roku), najpewniej liczniej reprezentowana na stanie PKP,
S101 bauart 1914 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1914 roku), jedynie nieliczne egzemplarze służyły w PKP.
Po I wojnie światowej polskie koleje eksploatowały dwadzieścia parowozów tego typu. Były wykorzystywane przede wszystkim do prowadzenia niemieckich pociągów w tranzycie przez Pomorze do Prus Wschodnich. Ostatni egzemplarz na stanie PKP został skasowany dopiero w 1959 r.
Dane techniczne
Producent Schwartzkopff, Henschel, BMAG
Lata budowy 1910–1914
Układ osi 2'C
Masa służbowa 147,5 t
Masa pustego parowozu 84,1 t
Długość z tendrem 20.910 mm
Maksymalna
siła pociągowa 11000 kG
Prędkość maksymalna 110 km/h
Typ tendra T20 (PKP 32D2)
Ciśnienie w kotle 15 at
Powierzchnia ogrzewalna kotła 161,22 m²
Powierzchnia przegrzewacza 58,5 m²
Powierzchnia rusztu 3,12 m²
Skok tłoka 660 mm
Średnica kół napędnych 1980 mm
Średnica kół tocznych 1000 mm
Ok1 - polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.
Typ P8 budowany był masowo w wielu fabrykach niemieckich w latach 1906-1923, także na eksport i w innych krajach (w Rumunii do 1939). Łącznie, przez 33 lata, powstało blisko 4000 maszyn. Parowóz stosowany był praktycznie na wszystkich kolejach kontynentu europejskiego. W Niemczech po I wojnie światowej lokomotywy te zostały oznaczone jako seria 3810-40. W Polsce lokomotywy te używane były powszechnie - 192 sztuki przydzielono PKP w ramach reparacji po I wojnie światowej, w tym dwie lokomotywy dla kolei Wolnego Miasta Gdańska (numery: Ok1-1 do Ok1-190 i Ok1-1Dz i 2Dz dla lokomotyw gdańskich). Dalszych 65 lokomotyw zostało zbudowanych w Niemczech na polskie zamówienie w latach 1922-1923 (numery Ok1-201 do 265). Podczas II wojny światowej wszystkie lokomotywy zostały przejęte przez Niemcy lub ZSRR. Po II wojnie światowej na skutek rewindykacji i reparacji wojennych była to najliczniejsza seria parowozów osobowych w Polsce, osiągając 429 egzemplarzy (numery Ok1-1 do 429). W czynnej eksploatacji na PKP przetrwała do końca lat 70. XX wieku. Zachowano kilka parowozów tej serii do celów muzealnych (m.in. Ok1-198 w Żaganiu, Ok1-266 w Skierniewicach).
Parowozy serii Ok1 należały do najbardziej udanych konstrukcji, jakie służyły w Polsce. Przyczyniły się do tego bardzo dobre właściwości trakcyjne, spokojny bieg, łatwość obsługi i niska awaryjność. Posiadały doskonałą opinię wśród załóg.
Dane Techniczne
Producent Henschel
Lata budowy 1906 - 1923
Układ osi 2'C
Masa służbowa 78,2 t
Masa pustego parowozu 71,7 t
Długość parowozu 11 200 mm
Długość z tendrem 18 590 mm
Wysokość 4550 mm
Rozstaw osi skrajnych 15 665 mm
Moc znamionowa 900 KM (662 kW)
Maksymalna
siła pociągowa 12 500 kG
Prędkość maksymalna 100 km/h
Typ tendra 22D2
Ciśnienie w kotle 12 at
Powierzchnia ogrzewalna kotła 143,25 m²
Powierzchnia przegrzewacza 52 m²
Powierzchnia rusztu 2,64 m²
Średnica cylindra 575 mm
Skok tłoka 630 mm
Średnica kół napędnych 1750 mm
Średnica kół tocznych 1 000 mm