Ooo, miło poznać kogoś, kto rozumie pasję cmentarzami
Na przeglądanie całej przedwojennej prasy to właśnie nie mam obecnie czasu.
Pracę mgr piszę o funkcjach estetyczno – kulturowych szczecińskich cmentarzy i jesienią się bronię. W tematyce tej trochę już siedzę (ok 3 lata łażenia po szczecińskich cmentarzach, inwentaryzacja nagrobków itp), ogólnodostępną, głównie polskojęzyczną literaturę znam i właśnie po jej lekturze stwierdziłam że niewiele miejsca się poświęca zakładom pogrzebowym itp. I tak sobie wymyśliłam, że jeśli da się uzbierać choć trochę materiału , to dorzucę taki podrozdzialik do mgr
czas mnie trochę nagli więc liczyłam, że Sediniacy kojarzą jakieś przedwojenne branżowe pisemka
zobaczę co mi powiedzą w archiwum, bo w książnicy takich rzeczy nie znalazłam
To zaczynam wrzucać powoli to co mam, może ktoś się jeszcze zaciekawi tą tematyką
Na zdjęciu widzimy anonimową podstawę nagrobną z cmentarza przykościelnego przy ul. Żołnierskiej na Krzekowie. Z boku widnieje napis
"Ahorn."
Rudolf Ahorn był architektem i kamieniarzem (Steinsetzmstr – mistrz kamieniarski) oraz właścicielem sklepu kamieniarskiego i fabryki nagrobków (Fabryk von Grabdenkmälern) Prowadził ją razem z synem – Emilem, adres to Pölitzerstr.58 (dziś Wyzwolenia).
W adressbuchu z 1901 r pojawia się mała zmiana – fabryka nagrobków i magazyn zostają przeniesione na parter budynku przy Nemitzerstr. 15 d (dziś ul. Niemierzyńska), zaś Ahornowie mieszkają przy Mühlenstr. 5 b, na pierwszym piętrze (dziś ul. Słowackiego).
W adressbuchu z 1904 r. pojawia się informacje, że firma została zarejestrowana w sądzie handlowym, biuro nadal znajduje się przy Nemitzerstr. 15 d.
Rok później firma przenosi się na Passewalker Chausse (dziś Ku Słońcu) – domyśleć się można, że związane to jest z faktem funkcjonowania tam od 1901 r. Cmentarza Centralnego, więc trzeba było być jak najbliżej klientów
Zapewne niedługo potem właścicielem firmy został Emil, zyskał tytuł architekta i mistrza kamieniarskiego, a przy imieniu Rudolfa pojawia się informacja „gerichtl.u. öffentl. best. Sachverstandiger” – sądownie i publicznie najlepszy ekspert (?) i adres Friedrich-Karlstr 19 (dziś ul. Piłsudskiego).
Nie wiem co się później działo, bo nie mam adressbuchów z lat 20-stych
. Bynajmniej w latach 30-stych nazwisko Ahorn znika z książki adresowej, więc oboje panowali wyjechali bądź usnęli na zawsze.
