(artykuł) Dziedzictwo (2)

[Kamilek]

Przeczytalem z wielka uwaga te wspomnienia.Chodzilem do SP72 pare lat pozniej od autora,ale sklepik z drozdzowkami jeszcze pamietam.Kiedys nawet chuligani po latach byli rozpoznawalni.Moze dlatego ,ze ich tak naprawde bylo nie wielu.Pozniej stanol kiosk RUCH-u na rogu budynku autora.Lezka w oku sie kreci.Kiedys wszystko bylo bardzie rozpoznawalne

[Lazi]

Przeczytałem ten artykuł z wielkim zainteresowaniem ponieważ moi dziadkowie mieszkali w tej szkole. Dziadek był woźnym i dlatego mieli służbowe mieszkanie. Moja mama jak i wujek z ciocią uczyli się tam. Ja pomimo stosunkowo młodego wieku (rocznik ’79) dużo pamiętam z rzeczy opisanych przez Wotiego:

cyt.:"...Ja pamiętam ulice wykonane z sześciokątów „trylinki”...Alejki pomiędzy budynkami były wysypane żwirem i potłuczonymi cegłami, po czym mocno ubite...Był to ładny, piętrowy budynek, któremu urody dodawało zadaszone wejście (obecnie nieistniejące)..."

Te rzeczy pamiętam ;-)

cyt.:„...„karolamiarki” (wymawiało się tę nazwę jednym tchem)...”

Tak moja babcia również mówiła :-D

cyt.:„...Czasami do naszego osiedla docierały odgłosy pojedynczych wystrzałów i serii z karabinów maszynowych ...„

A o tym nie pamiętałem, ale sobie przypomniałem.

cyt.:„...Naszej szkole chyba od początku patronowała pobliska jednostka Wojsk Ochrony Powietrznej Kraju...” - teraz już kojarzę dlaczego w pewne wakacje tyle żołnierzy remontowało szkołę ;-)

Ja mam bardzo wiele wspaniałych wspomnień z lat dzieciństwa z tej dzielnicy. Rodziny na wsi nigdy nie miałem, wiec w zasadzie każde wakacje spędzałem u dziadków na Lampego (lata 80-te). Pewnie mało kto wie, ale dziadek trzymał na podwórku przy szkole (od strony torów i działek) w komórce świnie. Mówił na nie blondynki :-D. Z tego co pamiętam, były też kury i króliki. Nie do pomyślenia w tych czasach, w środku miasta :-). Raz nawet pamiętam jak na tym podwórku ubijali prosiaka na jakieś święta. Ja z kolei na tej komórce miałem swój „okręt”. Siedziałem na dachu i udawałem, że jestem kapitanem – ach te dzieci ;-).
Pamiętam jak w lato przywozili pociągiem arbuzy do magazynów przy ostatnim z czterech bloków i wystawiali skrzynię z odrzutkami, które się poobijały podczas transportu. To była dopiero akcja! Ja, ponieważ byłem mały i zwinny przeskakiwałem przez płot wraz z kilkunastoma innymi chłopakami i zawsze coś z tej skrzyni wygrzebaliśmy. Zepsutą połowę się odcinało, a reszta była wyśmienita (zwłaszcza w tamtych czasach).
Jak wspomniałem dziadkowie mieszkali w budynku szkoły. Wiązało się to z tym, że w roku szkolnym od g. 8:00 nie było spania. Nad mieszkaniem bowiem były klasy i nie trudno sobie wyobrazić jaki rumor produkuje 30-stu uczniów szurających metalowymi krzesełkami ;-). Drugą niedogodnością była ciepła woda, a raczej jej brak. Na początku, kiedy szkoła nie była podłączona do sieci miejskiej, dziadek musiał zajmować się kotłownią, a ciepła woda była dzięki piecykowi gazowemu typu Junkers. Podajnik węgla był taki sam jak w bloku widocznym na pierwszym zdjęciu. W pewne wakacje była wielka akcja instalowania rur C.O. w szkole (pamiętam jak łaziłem po szkole za spawaczami i się przyglądałem jak to robią ;-)). I od tego momentu w każde wakacje nie było ciepłej wody, ponieważ szkoła zakręcała na ten czas zawór.

Uff, ale się rozpisałem.

Pozdrawiam zDolnego Śląska, Lazi

[woti]

Cyt.:"Pozniej stanol kiosk RUCH-u na rogu budynku autora.L" - potwierdzam. Przypominam sobie nawet, jak pewnej grudniowej nocy, po godzinie policyjnej zachciało mi się wynieść śmieci (tego śmietnika co na miejscu zielonego kiosku stoi - jeszcze nei było) - a tu zza kiosku PATROL! Szczęściem "chłopaki' nie byli skorzy do pałowania czy innych podobnych figli - chwila pogawędki i nie trafiłem przed oblicze KOLEGIUM DO SPRAW WYKROCZEŃ )

[Busol]

Gratuluje. Bardzo fajnie sie to czyta.

Pytania:
- Czy Ty niesiesz sztandar i bujasz dziecko na hustawce ?
- Czy masz zdjecia górek piaskowych ? :)

[woti]

1/ Dzięki. A jak fajnie się pisało - tylko kilka godzin
2/ Nie jestem przekonany, czy DZISIAJ (ówcześnie też były różne opinie) można być dumnym z niesienia szkolnego sztandaru na 1Maja Tak naprawdę, to mi po prostu kazano, a ja nie widziałem powodu, aby odmówić - coś na kształt spełnienia uczniowskiego obowiązku. Koleżanki (druchny), i ja w regulaminowych mundurach drużyn "wodnych" (wodniackich) ZHP (pływało sie z HOM Dąbie). W moim domu rodzinnym tradycja harcerska była zakorzeniona i dwa razy przerwana: po raz pierwszy ok. 1948r., kiedy to J.Kuroń & co. zamykali "przedwojenne" ZHP, a po raz drugi w pierwszej połowie lat siedemdziesiątych, kiedy w ramach ZHP zaczęto tworzyć, na wzór znanych w innych demoludach "pionierów", HSPS (Harcerska Słuzba Polsce Socjalistycznej). Dla mnie to był koniec nie tyle ze względów ściśle ideolo, ile z "przegięcia". Uważałem po prostu, że młodzi ludzie nie powinni służyc krajowi gadaniem na zbiórkach przekształconych w zebrania "partyjne" (chętni niech se idą do ZMS), lecz poprzez KONKRETNE działania w swoim otoczeniu i rozwój KONKRETNYCH zainteresowań + duch patriotyczny (tak kiedyś działało harcerstwo). Dla mnie to był koniec...
3/ Się było szczupłym No cóż - w połowie lat 80 trudno było tyć na kartkach. Córa własna, rocznik 82
4/ Górek raczej nie mam. W czasach, kiedy one jeszcze istniały, dysponowałem jedynie SYNCHRO DRUCH'em na drogie negatywy 6x6 cm + wysoki koszt wywołania u fotografa. Zatem niemal wyłącznie ważne wydarzenia rodzinne + dziewczyny Później nabyliśmy na spółke z bratem radziecka CZAJKĘ (na niektórych egzemplarzach, chyba eksportowanych na "zachód" - pisali CHAJKA). Niemal szpiegowski aparacik - na standardowej błonie 36 mm wykonywał 72 zdjęcia (0.5 typowej klatki). Gdzie ja mam te filmy? Wadą było to, że ówczesne filmy dawały duze ziarno, zatem trudno było zrobić większe pozytywy.

[Busol]

2/ Nie jestem przekonany, czy DZISIAJ (ówcześnie też były różne opinie) można być dumnym z niesienia szkolnego sztandaru na 1Maja Tak naprawdę, to mi po prostu kazano, a ja nie widziałem powodu, aby odmówić - coś na kształt spełnienia uczniowskiego obowiązku.

Ale to nie jest chyba kwestia dumy ale czegos innego. Opisze na przykladzie. Dane mi bylo spedzic kawal zycia udzielając sie artystycznie - spiewalem od 1982 roku w Szczecińskim Chorze Chłopięcym Słowiki. Pomijajac to ze zwiedzilem przez to kawalek swiata w tamych latach to dane bylomi wziac udzial w kilku imprezach.

A wiadomo ze to czasy jeszcze tzw. Komuny po stanie wojennym. Razem z chorem dane mi bylo spiewac i byc na Zamku kiedy w Szczecinie byl Gorbaczow i widziec go na zywo z kilku metrow, stac obok JP2 w seminariu Szczecinskim (to zdjecie bylo w jakims kalendarzu papieskim po 1989 roku), czy tez zeby nie wymieniac wiecej bralem udzial w spedzie w Wawie ktory nazywal sie "Czescia artystyczną X Zjazdu PZPR"

Czy jestem z tego dumny - dzis jako czlowiek ponad 30 letni pewnie nie choc jako dzieckiem bylem w zaden sposob nie czuje sie przeciez "konfidentem" wiec to nie kwestia dumy tylko tego ze doswiadczylem czegos ciekawego/historycznego.

Pewnie niejeden historyk dalby wiele zeby cofnac czas i stanąć gdzies w tlumie np. w 1970 roku i zobaczyc jak to bylo

Podobnie z tym sztandarem. ja nie pamietam czy nioslem ale pamietam ze nas spedzano na 1 maja...

[elaf]

Kazdy cos tam ma ... z konfidenta ...
ja musialam maszerowac w pierwszym szeregu w orkiestrze przed tybunami i jeszcze wygrywac marsze patriotyczne z przytupem, jako pierwszy kornet
a najwazniejsze bylo wtedy by nie zgubic kroku i nie zafalszowac, a nie GDZIE I PRZED KIM sie gra

[niewdziosek]

Przypomniało mi się zdarzenie ze zbiórki przed VI LO przed pochodem 1 V 1980 (rok mojej matury). Ówczesna pani dyrektor wygoniła do domu kolegę z klasy, który ubrał się na pochód w czerwony dres (góra i dół), przez co był widoczny z daleka wśród innych uczniów. Do dziś nie wiem, co manifestował, czy za, czy przeciw, ale pochód upiekł mu się.

[woti]

Kazdy cos tam ma ... z konfidenta ...

O słowa sporu ciąg dalszy: konfident = donosiciel. W latach PRL byli nimi: listonosze (dziś doręczyciele pocztowi); donosiciele mleka = roznosiciele = mleczarze (zawód zapomniany tuż po 1990r.)
"Prawdziwymi konfidentami" byli donosiciele do Gestapo, natomiast donosiciele "jedynie słusznej władzy" to byli: tajni współpracownicy, osoby zaufane, kapusie, uchole... - a wspópraca z nimi nazywała się "właściwą współpracą ze społeczeństwem".

Elaf miała zapewne na myśli termin: kolaborant (ko-laborare - z łac. współ-pracować).
Po wojnie przysługiwał wszystkim, którzy współpracowali z Niemcami. Jak wiadomo często też "obdarzano" nim ludzi nie chcących podjąć współpracy z "jedynie słuszną władzą ludu pracującego miast i wsi", np. członków AK (zaplutego karła reakcji; coś na kształt współczesnego epitetu "komuch", ino odwrotnie) i WiN (w jednym znaleźli się worku).
Wg mnie kolaborantem można nazywać każdego członka społeczeńtwa, bo bez współpracy społeczeństwo istnieć nie może. JESTEM KOLABORANTEM !!!!