W nocy z 20 na 21 kwietnia 1943 roku przeżył Szczecin pierwszy z wielkich nalotów. W tę noc bomby zburzyły także rodzinny dom George. Od tego czasu Heinrich George w mieście jest nieobecny.

W latach 1933-1945 Heinrich George zagrał swoje najbardziej dojrzałe role teatralne i filmowe. W Europie uważano go za największą  indywidualność niemieckiego kina. Cieniem na jego karierze położył się czas. Tempus Tertii Imperii.

W końcu stycznia 1945, gdy w gruzy waliła się Tysiącletnia Rzesza, do obleganego przez aliantów portu La Rochelle niemieckie samoloty zrzuciły taśmy z filmem. Tu, i dzień później w Berlinie, w 12 rocznicę objęcia władzy przez Hitlera, miała odbyć się premiera ostatniego filmu III Rzeszy, filmu pod tytułem „Kolberg”. Jedną z głównych ról w tym obrazie zagrał szczecinianin, Heinrich George.

Aktor,  reżyser, producent, nauczyciel sztuki filmowej. Urodzony w Szczecinie Hugo Döblin wystąpił w ponad 80 filmach, były wśród nich dramaty, komedie, farsy. Był aktorem o wielkich możliwościach scenicznych, mimo to przed kamerą nigdy nie zagrał głównej roli.

Kiedy w 125 rocznicę urodzin Alfreda Döblina, 11 października 2003, Claude Döblin odsłaniał w Szczecinie tablicę upamiętniającą autora „Berlin-Alexanderplatz”, nie wspomniano, że wielki pisarz miał sławnego w swoim czasie brata, Hugona – aktora, reżysera, producenta, nauczyciela sztuki filmowej. Biografie braci Döblinów to wręcz klasyczne przykłady biografii twórców żydowskiego pochodzenia w III Rzeszy.

Hans Heinrich von Twardowski, podobnie jak Dita Parlo, a także dwaj inni wybitni aktorzy o szczecińskich korzeniach: Hugo Döblin i wielki Heinrich George, powinien zostać upamiętniony w mieście, w którym przeszedł na świat.

„Gabinet doktora Caligari” Roberta Wiene, to film absolutnie niezwykły, jeszcze dziś poraża wizją świata zdeformowanego przez obłąkany umysł. Nawet gdyby von Twardowski nic więcej nie zagrał, rola w tym filmie dałaby mu miejsce w historii kina.